خــــدا تنها روزنه امیدی است كه هیچگاه بسته نمیشود،

                تنها كسی است كه با دهان بسته هم میتوان صدایش كرد،

                                 با پای شكسته هم میتوان سراغش رفت،

                                                تنها خریداریست كه اجناس شكسته را بهتر برمیدارد،

                                 تنهاكسی است كه وقتی همه رفتند میماند،

                        وقتی همه پشت كردند آغوش میگشاید،

           وقتی همه تنهایت گذاشتند محرمت میشود

و تنها سلطانی است كه دلش با بخشیدن آرام میگیرد نه با تنبیه كردن.

                                                                         خـــــــــــدا را برایتان آرزو دارم...

خورشید چراغکی ز رخساره علی است

مه نقطه کوچکی ز پرگار علی است

هرکس که فرستد به محمد (ص) صلوات

همسایه دیوار به‌ دیوار علی است

بر سر در بهشت خدا حک شده چنین

بختش بلند هر که گرفتار حیدر است

از ذکر علی مدد گرفتیم

آن چیز که می‌شود گرفتیم

از بوته آزمایش عشق

از نمره بیست، صد گرفتیم

آمدم امشب دهی برمن پناه

    رو سپیدی کن عطا بر رو سیاه

     آمدم تا که سبک بارم کنی

     لحظه ای لایق به دیدارم کنی

     آمدم از نو مسلمانم کنی

   سائل رفتار سلمانم کنی

  آمدم شاید کمی بهتر شوم

در صداقت پیرو بوذر شوم

……………

برای خواندن تمامی شعر زیبای “آمدم امشب دهی بر من پناه” روی ادامه مطلب کلیک کنید.

از بار گنه شد تن مسکینم پست

   یارب! چه شود اگر مرا گیری دست؟

      گر در عملم آنچه تو را شاید نیست

          اندر کرمت آنچه مرا باید هست

زاهدی گوید: جواب چهار نفر مرا سخت تکان داد.

   اول مرد فاسدی از کنار من گذشت و من گوشه لباسم را جمع کردم تا به او نخورد.

     او گفت ای شیخ خدا میداند که فردا حال ما چه خواهد بود!

      دوم مستی دیدم که افتان و خیزان راه میرفت به او گفتم قدم ثابت بردار تا نیفتی.

         گفت………….

         تو با این همه ادعا قدم ثابت کرده ای؟!

         سوم کودکی دیدم که چراغی در دست داشت گفتم این روشنایی را از کجا اورده ای؟

        کودک چراغ را فوت کرد و آن را خاموش ساخت و گفت :

        تو که شیخ شهری بگو که این روشنایی کجا رفت؟!

     چهارم زنی بسیار زیبا که درحال خشم از شوهرش شکایت میکرد.

     گفتم اول رویت را بپوشان بعد با من حرف بزن.

    گفت من که غرق خواهش دنیا هستم چنان از خود بیخود شده ام که از خود خبرم نیست

تو چگونه غرق محبت خالقی که از نگاهی بیم داری؟!

در کلاس درس خدا؛

آن هایی که ناله می کنند، رد می شوند؛

آن هایی که صبر می کنند، قبول می شوند؛

آن هایی که شکر می کنند، شاگرد ممتاز می شوند.

خطا از من است، می دانم.

از من که سالهاست گفته ام “ایاک نعبد”

اما به دیگران هم دلسپرده ام

از من که سالهاست گفته ام ” ایاک نستعین”

اما به دیگران هم تکیه کرده ام

اما رهایم نکن

بیش از همیشه دلتنگم

به اندازه ی تمام روزهای نبودنم.

 ﺧـــــــﺪﺍﯾﺎ !

  ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ !

    ﺣﺮﻓﻬﺎﯾــﻢ !

       ﺑﻮﯼ ﻧﺎﺷﮑﺮﯼ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ !

         اما تو به حساب درد و دل بگذار

             و نگذار این رشته پاره شود ….